2021 w polskich płytach – większa połowa
19/07/2021 Dodaj komentarz
Ten rok jeśli chodzi o polską muzę był so far katastrofalny. Kowid kowidem, ale widać, że fala na której surfowało Lado ABC (a może ją wygenerowało?) czy Instant Classic (aczkolwiek nie oszukujmy się, najlepsze płyty to tam wydało Milieu L’Acéphale) już opadła.
Intensywnie słuchałem jednej płyty, a mniej intensywnie jeszcze jednej. Nawet środowisko traperskie hasn’t delivered (Nath i Szafi chyba matury pisali czy coś, także może się tylko przyczaili). No i z rzeczy „nowych” Endless Canvas ciągle dużo słuchałem, ale to wyszło w zeszłym roku.
1) polska płyta półrocza – złoty medal:
Titanic Sea Moon – Live at NaSiAnno
Co tu napisać, żeby się nie powtarzać i żeby znajomi blogerzy się nie obrazili?
Za:
- Jest coraz lepiej, czyli jest to coraz bardziej spójne. A może duża spójność to jednak problem?
- Perkusista bardzo zdolny, okazuje się że akurat tego perkusisty przez te minione kilkanaście lat brakowało na tzw. rynku.
- Te „mechaniczne” wokale wcześniej mnie trochę irytowały („kiedy będziecie coś śpiewać?”), ale jednak coraz lepiej działają. Aczkolwiek mogliby jednak coś śpiewać…
Przeciw:
- Niecałe 40 minut?
ChłopakiPanowie z Kultu są co najmniej 40 lat starsi a dalej mogą przez 4 godziny. Chyba że to kwestia dostępu do lepszego koksu… - Realny zasięg „polskiego gitarowego indie” chyba widać po liczbie klientów na Bandcampie. 13 sprzedanych sztuk na 36 mln ludności. Dla porównania można sobie sprawdzić ile na samym BC sprzedaje Shabaka Hutchings czy nasza Hania Rani. Ale w ich przypadku klienci pochodzą z tzw. rynków rozwiniętych.
2) polska płyta półrocza – srebrny medal
Morświn – Rewolucjaaa
Morświn czyli generalnie trio Tekiel – Owczarek – Świetlicki. Cóż mogę powiedzieć ponad to, że podobało mi się dużo bardziej niż płyta janerkowa czy ostatnia Świetlików?
Za:
- Muzycznie jak na ograniczone instrumentarium to jest bardzo ciekawie.
- Tekstowo jest to taki trochę nowy (bo stary) Świetlicki. Bo o ile w opisach wojowniczych feministek Marcin Ś. to prężny, młody, wpływowy, zmanspreadingowany filar patryjarchatu, to na tej płycie wypowiada się jakiś inny Świetlicki. Czyli stary, wprawdzie może jeszcze nie skończony, ale chyba nieco zmęczony, delikatny, liryczny, wrażliwy i żetakpowiem niedzisiejszy podmiot liryczny.
- „Mowa nienawiści” jest jednym z najlepszych „protest-songów antypisowskich” (żebysz to tylko o PiS chodziło, ach żebysz), pozbawionym jednakże jakiejkolwiej agresji czy wyższości. I wierszem jednocześnie zabawnym oraz bardzo smutnym.
- „Stary skończony” jest chyba jedynym „agresywnym” kawałkiem na płycie. Ale pełna zgoda z autorem tekstu, że jabłko tzw. „nowej lewicy” padło niedaleko od drzewa „prawdziwych Polaków” oraz Pryszczatych socrealistów, stojących na straży Jedynie Słusznej i Nieuchronnej Historycznie Doktryny.
- „RB” to o ile się nie mylę jedyne jak dotąd epitafium dla Roberta. A podobno był „osią Sceny”. To gdzie są ci wszyscy inni artyści z tej Sceny, „kontynuujący spuściznę” RoBa? A może nie było i nie ma żadnej Sceny?
- „Tyk tyk” czyli powiedzmy taka wolniejsza Kopara. Fajnie, że tekst można odbierać zarówno indywidualnie (starość człowieka) jak i zbiorowo (koniec ludzkości).
- „Polska 9” to prawdziwy hit. Mimo „minimalistycznego” tekstu. Jak se tak jeżdzę na rowerze po Małopolsce i okolicach i podziwiam ten nasz kraj wspaniały, z coraz piękniejszymi obejściami, uzbrojonymi w najnowocześniejsze SUV-y (niedługo pewnie elektryczne), utujone i osolarowane, to… Mi się od razu Lec przypomina, z jego „Czy jeżeli ludzożerca je widelcem i nożem – to postęp?”.
- „Rewolucja” czyli coś dla młodych / kobiet, którym się wydaje, że Nowy Lepszy Świat jest dosłownie za zakrętem. I że wprawdzie staruchom się nie udało, ale „nam się na pewno uda”.
Przeciw:
- Jakby nie „Rewolucja”, to płyta by miała 25 minut… Trzygodzinna „Sromota” to była przesada, ale pół godziny to przesada w drugą stronę.
3) polska płyta półrocza – brązowy medal
Nie przyznano, aczkolwiek parę razy przesłuchałem nową płytę by Bart Magneto.
Nie jest to moje, ale jako prosty cham muzyczny chylę czoła, serdecznie pozdrawiam i czekam na jakiś pop z Partnerką.
Looking forward to: płyta Shyness!, epka Coals, czwarta płyta Polpo Motel. Drugiej płyty Rosy Vertov:
jeszcze nie kupiłem, bo jestem ostatnio na mobilnym i muszę oszczędzać transfer na pornosy Wielkie Polskie Dziecięce Krucjaty Fejsowe.
Autopromocja:
Najnowsze komentarze